As

Reeds decennia lang neem ik regelmatig een van de bundels van Patrick Conrad uit de kast. Ik heb het werk van deze dichter immer een warm hart toegedragen. Ik begrijp mensen die vinden dat zijn gedichten soms te rococoachtig zijn, die menen dat hij (te) veel aan namedropping doet en zijn gedichten wat meer uit zou moeten balanceren maar toch heb ik er altijd van gehouden. Ik vind het dan ook een goede zaak dat zijn poëzie (uitwaaierend van 1963 tot 2014) nu verzameld is in As, een bijzonder kloek boek. Conrad is behalve dichter ook begenadigd tekenaar, en het mag dan ook alleen maar toegejuicht worden dat ook de illustraties uit de oorspronkelijke bundels hier afgedrukt zijn. Een genot voor het oog. Behalve dichter en begenadigd tekenaar is Conrad ook een talentvol cineast (zo draaide hij een film als Mascara, met niemand minder dan Charlotte Rampling in de hoofdrol). Het mag dan ook geen verbazing wekken dat zijn werk (net als dat van zijn jongere collega-dichter en -filmer Jess De Gruyter) doordrenkt is van verwijzingen naar acteurs, actrices en films. Alleen in de bundel De tranen van Mary Pickford (1991) al zijn verzen geschreven bij Pickford, Ida Lupino, Sybille Schmitz, Rampling, Joan Crawford, Grace Kelly, Marlene Dietrich (treffend: Nooit heeft ze haar kooi van kant, / haar cocon van pels en parels verlaten, / zelfs niet wanneer ’s avonds in het slijk soldaten / haar mama noemden, voor het slapen.), Veronica Lake, Frances Farmer, Mae West, Telma Todd, Sylvia Kristel en Ava Gardner.
Als cinefiel lees ik ook de Intermission – Showing some of the people and stars who stood and stand out, there is no panic in Hollywood, twee volle bladzijden met namen van filmsterren en regisseurs in klein lettertype (overgenomen uit La mort s’appelle bonsoir (1976), helemaal. Van Bud Abbott tot en met Adolph Zukor. Krab daarbij wel regelmatig achter mijn oren. Waarom Randolph Scott wel meegenomen en Glenn Ford niet? Waarom Steve Reeves wel, en Gordon Scott niet?
De bloemlezing werd voorbeeldig bezorgd door Matthijs de Ridder, die ook de nodige correcties doorvoerde al bleven er wat foutjes hangen. Zo was het motto van Rest in piece (moet dat echt niet peace zijn?) uit 11 Sad Songs For Edward Kienholz (1971) in de oorspronkelijke uitgave van Barry Rayan. Dat is nu gecorrigeerd in Barry (allez: B.) Ryan, maar het citaat zelf klopt nog steeds niet: Kitsch is a beautiful word, is a beautiful word, is a beautiful word zingt hij nergens in Kitsch. Correct is: Kitsch is a beautiful word, it’s a beautiful word, it’s a beautiful lullabye.
De uitgave van dik 750 bladzijden bevat van alle afzonderlijk verschenen bundels ook de afbeelding van het originele omslag, in een mooie en originele vormgeving. As is een boek voor op het nachtkastje.
Al in zijn vroegste werk stonden regels die ik nog steeds met liefde meedraag. Zoals de sneeuw is koud omdat ze naakt is….

As – Gedichten 1963-2014, Patrick Conrad, Poëziecentrum, Gent, 2015, ISBN 978 9056 551964

(Bert Bevers)