Dat of stoppen met zingen

Met Het is dat of stoppen met zingen is filosoof-psycholoog-dichter Sven Cooremans aan zijn derde bundel toe. Hij debuteerde in 2003 met Myeline, waarna in 2005 Erlangen 7 volgde.Ondertussen verschenen verhalen en gedichten van hem in diverse literaire tijdschriften. Hij werkte mee aan de niet onopgemerkte bloemlezing Op het oog. 21 dichters voor de 21ste eeuw.
Met deze nieuwe bundel bevestigt Cooremans zijn dichterschap. Voor hem is taal het middel om het leven vorm te geven, om de onbegrijpelijke kosmos toch te kunnen omvatten en vooral om de liefde daarin een plaats te geven. Zijn poëtica drijft op de zoektocht naar geluk in kleine en grote dingen; hoe ze samenhangen en telkens weer uiteenvallen: ten slotte nog iets over het devoon / en over het ontstaan van de eerste bossen / de maan stond toen nog dichter / een open dak en hier doorheen / mijn vroeger graaien. Elk gedicht vertrekt vanuit een waarneming, een vaststelling, om deze dan te bevragen in verwondering, in juxtapositie te plaatsen met een ander feit, met een bedenking, die er ogenschijnlijk niets mee te maken heeft, of toch? De vraagstelling zelf verdwijnt doorheen de verzen, verliest zijn betekenis en wordt ook het antwoord schijnbaar overbodig: …tijdens deze overweging: het ontstaan van het besef van het ontbreken van een vraagstelling. Zo transcendeert Cooremans zijn eigen leefwereld tot een universeel gegeven. Het gedicht het vraagstuk van de voorbijganger is daar een treffend voorbeeld van.
Klara-presentator Bart Stouten omschrijft het als een veelvoud van stemmen waarvan het ik een broos eindresultaat is. Meer nog dan in zijn vorige bundels schrijft Cooremans over wat er niet is, wat er gemist wordt, wat niet zichtbaar is maar toch aanwezig is. Consequent drijft hij dat door in vorm en stijl. Plots ontbreekt een woord in een vers, maar dat geeft precies het vers een meerlagige betekenis, zoals bijvoorbeeld in de korte cyclus liefde in Siberië of in het sleutelgedicht Margritte herondekt: in een museum / waar de werkelijkheid in vraag wordt / gesteld door de werkelijkheid / waar mits een toelating die tijdig / moet worden aangevraagd / een pen mag worden vastgehouden…/…lopen de rillingen als gedachten / aan rillingen over mijn ruggengraat.
Het is merkwaardig hoe Cooremans zijn gedichten opbouwt in simpele speelse structuren, daarbij gebruik makend van een op het eerste gezicht eenvoudig taalgebruik. Het zuigt echter de lezer ongemerkt binnen in een fascinerend universum van schijn en wezen, van ongrijpbaar maar hevig aanwezig geluk in de dagelijkse dingen en het samenzijn met de geliefde: ik lepel mijn warmte tegen de jouwe aan: deze aanraking / en het lawaai van eeuwen toekomst / een steeds luider vergeten van deze aanraking. Cooremans is een meester van de aanwezige afwezigheid, van het vreemde vertrouwd maken en het vertrouwde vreemd. Het is voor de dichter dat of stoppen met zingen: een uitzonderlijke bundel van een uitzonderlijke dichter.        

Het is dat of stoppen met zingen, Sven Cooremans, Uitgeverij P, Leuven, 2013, ISBN/EAN 978-94-91455-25-4

(Richard Foqué)